بچه های مسجد جزایری اهواز وقتی پیکر حسین را در محراب مسجد گذاشتند روی پارچه ی بالای محراب نوشتند : شهید غریب آشنا : حسین بهرامی

بچه های مسجد برپیکرش نماز خواندند ، با او وداع کردند وپیکرش را به روستای ولشکلای ساری فرستادند تا او را در وطنش به خاک بسپارند. بچه های مسجد جزایری اهواز او را از شهدای خود می دانند ، اما او از مشهد به جبهه رفته بود و با بچه های اهواز از سوسنگرد دفاع می کرد. این روزها، دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد هم او را دانشجوی دانشگاه خود وعضو سپاه مشهد می دانند وبرایش بزرگداشت می گیرند.اما او یک مازندارانی ست که در دانشگاه فردوسی مشهد درس می خواند و وقتی انقلاب شد عضو سپاه مشهد شد و زمان جنگ به اهواز رفت .اهالی مازندران وساری حسین را شهید خود می دانند و چه فرقی می کند او اهل کجا بوده است؟ در جبهه های اخلاص بود که هر غریبی را به آشناترین فرد بدل می کرد وحسین را دیروز آشنای اهوازی ها ، مازندرانی ها و مشهدی ها کرد وامروز وفردا را خدا می داند و بس.

-------------------------------

حسین سال 1336 به دنیا آمد .سال 42 که امام خمینی به رییس شهربانی قم گفت سربازان من در گهواره اند حسین پنج شش ساله بود وپانزده سال بعد که صمدیان پور ، رییس شهربانی کل کشور ، در جلسه ی فرماندهان نظامی کشور گفته بود ما در مقابل تعدادی نوجوان قرار گرفته ایم که سن آنها از بیست وپنج یا سی سال بالاتر نیست ، حسین بهرامی جوان بیست ساله ای بود که هم در تظاهرات های مشهد فعال بود هم همراه بچه انقلابی های ساری.

شب 31 اردیبهشت 1360 عملیات آزاد سازی تپه های الله اکبر (عملیات امام علی ) با موفقیت انجام شد حسین بهرامی در این عملیات شهید شد.

حسین بهرامی دووصیت نامه داشت.در اولین وصیت نامه اش که قبل از عملیات آزادسازی سوسنگرد نوشته آورده است « خداوندا تو فرمودی وامر نمودی که از اوامرت اطاعت نمایم. خداوندا تو مرا امر نمودی که دشمن ظالم و حامی مظلوم باشم. خداوندا تو امر فرمودی که اشداء علی الکفار باشم. خداوندا تو امر فرمودی که صابر باشم. خداوندا تو این عمل ناقابل مرا قبول نما. خداوندا ما هرچه داریم از توداریم. ما هیچ هستیم، اما هیچ ها را به درگاه باری تعالیت بپذیر و رضایت خویش را برما ارزانی بدار که هدف رضایت تو و رسیدن به نفس مطمئن می باشد.خداوندا بنده ای هستم ضعیف و ذلیل و مسکین. طاقتم اندک و معصیتم فراوان می باشد. اما خدایا تو ارحم الراحمین هستی.

ببخش مرا و عفوکن بر این بنده بی چیز. خدایا اگر تو نبخشی چه خاکی بر سر نمایم وبه چه کسی پناه ببرم.خدایا اگر تو بر این بنده عفو نکنی، آیا من چاره ای دارم؟ به حقانیتت سوگند، نه نه نه. خداوندا گناهم زیاد است.اگر روز محشر کارنامه ام سیاه باشد چه کنم خدا؟»